Herinneringen overschrijven

Als je een nieuwe reis gaat plannen begint dat altijd met die ene open, onbegrensde vraag: waar zal ik eens heen gaan?? Eerdere herinneringen dringen zich al snel op en kunnen je makkelijk verleiden om weer voor die mooie regio of dat geweldige land te kiezen. Simpelweg omdat er nog zoveel méér te zien en te doen is daar .... en vooral ook omdat je al weet dat het tof gaat worden! Maar het kan natuurlijk ook minstens zo verleidelijk zijn om juist een nieuwe  bestemming aan te boren, misschien wel op een heel nieuw continent.

Zelf hou ik erg van afwisseling en van steeds weer nieuwe dingen ontdekken. Toen ik jong was maakten mijn ouders er altijd al een punt van om elk jaar een nieuwe bestemming te kiezen om naartoe te gaan met zijn allen. Misschien heb ik daar wel een beetje een tik van gekregen .... Het onbekende maakt mij in ieder geval héél nieuwsgierig! En hoe meer ik reis, hoe meer dat het geval lijkt te zijn. Toch ga ik ook weleens terug naar een bijzondere plek die me heeft weten te betoveren en die me (terug) roept.

Aan zo´n herhalingsbezoek zit echter wel een risico. Iets waar je misschien niet zo snel aan denkt .... Zodra je terugkeert naar een bekende plek, veranderen jouw herinneringen namelijk mee. Dat gebeurt automatisch en heb je zelf niet al teveel invloed op. Dit kan twee kanten uitwerken: positief of negatief. Nieuwe ervaringen - en daarmee ook nieuwe herinneringen - kunnen immers niet meer ongedaan worden gemaakt. En ik weet niet of jij dit ook herkent bij jezelf, maar voor mij zijn bepaalde (reis)herinneringen zo goed als heilig! Die wil ik graag intact houden, precies zoals ze zijn. Zodat ik ze nog heel lang kan koesteren. In plaats van ze te overschrijven. 

Zo ben ik relatief vaak in Thailand geweest, het eerste verre land wat ik ooit bezocht en wat me meteen van mijn sokken blies! Toen ik na meer dan 20 jaar afwezigheid opnieuw voet op Thaise bodem zette - ditmaal met manlief samen - was ik, naast alle opwinding, ook een beetje huiverig voor wat ik daar zou aantreffen. Hoe zou het er nú zijn? Toch won mijn verlangen om dit fantastische land ook aan hem te kunnen laten zien het van mijn twijfels. En wat bleek? Ik vond het (gelukkig) nog steeds even geweldig als toen!

Andere reizen hebben me juist in staat gesteld om herinneringen aan plekken waar ik het moeilijk heb gehad positief te overschrijven - soms zelfs zodanig dat mijn hele beeld van het land in kwestie veranderd is. Dat gebeurde bijvoorbeeld in Mexico, waar ik opnieuw naartoe reisde in coronatijd en wat sindsdien altijd een speciaal plekje zal houden in mijn hart. Dit keer heb ik er wél alles uit kunnen halen en het land zelf recht kunnen doen voor mijn gevoel. Terwijl mijn eerste trip vrijwel volledig in het teken stond van ziekte en verlammende buikproblemen .... niet het soort reisherinneringen waar je graag aan terugdenkt :-(

Andersom kan echter ook. Op Bali waren de negatieve effecten van het (massa)toerisme op een gegeven moment zodanig zichtbaar dat het mijn uiteindelijke herinneringen aan die magische plek toch echt heeft beïnvloed. Dat is natuurlijk jammer. 

Dit is dus iets om bewust bij stil te staan, zeker als jij het ergens geweldig hebt gehad en dat naar meer smaakt! Hoe je een bepaalde plek ervaart op een bepaald moment in de tijd is van zoveel factoren afhankelijk dat die ervaring per definitie niet repliceerbaar is. Het zal hoe dan ook niet meer zo zijn als toen .... en daarbij is de kans vrij groot dat de huidige realiteit niet helemaal kan tippen aan die bijzondere herinnering die jij met je meedraagt. Soms moet je iets dus gewoon laten voor wat het is. In plaats van er fysiek  opnieuw naartoe te gaan, kun je het wel steeds weer opzoeken: in je eigen hoofd en hart. En het daarmee het beste eren.

Reis jij weleens terug naar een plek waar je al geweest bent? En hoe kijk jij hier tegenaan?

Gepubliceerd op: 23 juni 2023 - © Luminessenz