Worstelen met weerstand

Sporten is niet ‘mijn ding’

Onlangs ben ik lid geworden van een sportschool. Als je me dat een jaar geleden verteld had, was ik waarschijnlijk in lachen uitgebarsten! Mij niet gezien, zo’n plek waar je wordt afgeranseld in groepslessen met ingewikkelde pasjes, slavendrijvende trainers en intimiderende apparaten. Om nog maar te zwijgen van al die toch al fit ogende mensen in hippe kledij. Je kon me niet veel verder uit mijn comfortzone halen ... Ik had zoveel weerstand tegen de sportschool dat ik van alles geprobeerd heb om hem te vermijden. Om mezelf ervan te overtuigen dat dit gewoon niet mijn ding was. En ik probeerde op allerlei manieren op eigen houtje fitter te worden, alleen werkte dat niet voldoende. Wat overigens niet alleen door mijzelf kwam, maar ook door het slechte weer (echt waar! ;-))

De comfortzone uit (of niet)

Ik heb vrij veel energie van mezelf en het is dus niet zo gek dat ik de behoefte bleef voelen aan meer beweging, al was het maar om een deel van die energie ook weer kwijt te kunnen. Alleen was ik helemaal niet gewend om uit mijn fysieke comfortzone te stappen, laat staan de sportschool in! Integendeel, zodra het fysiek oncomfortabel begint te voelen heb ik al snel de neiging af te haken. Mijn zelfvertrouwen op sportgebied is niet groot en ik denk al snel: ’ik kan dit niet’, ‘ik wil dit niet’ etc. En ik vind het ook een beetje eng allemaal op de een of andere manier. Daardoor push ik mezelf niet. En dus rek ik mijn fysieke conditie niet op. Waardoor ik ook niet ontdek waartoe ik eigenlijk in staat ben en hoe het is aan de andere kant van de streep.

Mijn eigen coachee zijn

Het aparte is dat mijn sportieve activiteiten - of dus eigenlijk het gebrek daaraan - in schril contrast staan met hoe ik beweeg op andere levensgebieden. Ik ben zó gewend om mentale, emotionele, spirituele en energetische uitdagingen aan te gaan dat ik daar eigenlijk al lang niet meer bij stilsta. Persoonlijke ontwikkeling op al deze vlakken is voor mij een soort tweede natuur. Weerstand, angst, onzekerheid … ik ervaar het af en toe natuurlijk ook gewoon, maar ik heb me er nooit door laten weerhouden in mijn leven. Vandaar misschien ook wel mijn werk als coach en trainer, waarin anderen begeleiden op dit vlak een belangrijke rol speelt. Maar nu ben ik zelf dus mijn eigen coachee in de sportschool en in die positie merk ik weer even goed hoe weerstand zich wel niet allemaal kan manifesteren!

Het wel weten, maar toch niet doen

Vaak weten we het eigenlijk wel hè? We doen alleen niet de dingen die wezenlijk goed voor ons zijn. Die dingen die we eigenlijk zouden ‘moeten’ doen voor ons eigen welzijn en geluk. In plaats daarvan grijpen we van alles aan om maar niet (teveel) buiten onze comfortzone te treden. We laten ons afleiden. We verzinnen excuses. We saboteren onszelf. Alleen werkt al die vermijding niet, want er blijft iets knagen .... Dat stemmetje van binnen gaat namelijk echt niet weg. Die stem is van jouw innerlijke kompas, dat allang weet waar het heen mag gaan. Waar jij heen mag bewegen. Het is aan jou om de uitdaging aan te nemen en de weerstand die je voelt, in wat voor vorm dan ook, het hoofd te bieden. En die weerstand kan behoorlijk groot zijn.

Je bewust worden van weerstand

Een belangrijke eerste stap is om de stem van de weerstand in jou te leren herkennen en deze te zien voor wat het is. Die weerstand hoort er gewoon bij. Er zal nu eenmaal altijd een deel van jou zijn dat het allemaal niet zo’n goed idee vindt. Dat alles graag wil houden zoals het nu is, want dat is tenminste veilig, bekend, ‘zeker’ ... Dit zit ingebouwd in ons systeem, het is een soort beschermingsmechanisme. Het opmerken van weerstand in jezelf betekent bewustwording. En dat is nodig om je er niet door van de wijs (lees: van je pad) te laten brengen. Onderzoek je eigen weerstand maar eens en stel deze ter discussie, in plaats van erin mee te gaan. Weerstand komt uit je hoofd, niet uit je hart. En als weerstand je gedachten blijft voeden, weet je op een gegeven moment niet meer of je eigenlijk wel echt wil wat je dacht dat je wilde. Dit kan heel verwarrend zijn.

De beren niet langer voeden

Sowieso geldt: hoe meer voeding je geeft aan de beren op de weg die jij ziet, hoe groter deze beren gaan groeien. En hoe groter die beren worden, hoe meer macht ze over jou krijgen. Waarmee de kans toeneemt dat je het allemaal toch maar laat zoals het is .... Dus probeer je aandacht vooral te blijven richten op wat het je gaat opleveren: op de voordelen, de positives van jouw voorgenomen stap! Steeds als je merkt dat je (teveel) aan het focussen bent op de nadelen/beren, dan verleg je je aandacht terug naar het positieve. Dit vergt soms heel wat oefening, maar levert uiteindelijk ook veel op. Nog beter: geef die innerlijke saboteur überhaupt geen kans om een voet tussen de deur te krijgen! Hoe? Door niet langer met jezelf in discussie te gaan, maar het gewoon te gaan DOEN. Punt.
Wat bij spannende dingen ook goed kan helpen is jezelf de volgende vraag te stellen: ‘Wat is het ergste dat er kan gebeuren?’ Dat relativeert direct. Vaak creëren we in ons hoofd namelijk allerlei door angstgedachten opgeblazen doemscenario’s die niet bepaald reëel blijken te zijn. Ook al lijken ze misschien nog zo echt ....

Jij bent de baas!

Realiseer je vooral ook dat jij als mens, met een enorm potentieel, veel groter bent dan de weerstand die je ervaart, ook al voelt dat misschien (nog) niet zo. En dat je dus een andere keuze kunt maken dan die de weerstand je voorschotelt. JIJ beslist!

Gepubliceerd op: 3 augustus 2018 - © Luminessenz